W ogródku Wyszłam sobie do ogródka. Może spotkam krasnoludka? Może w cieniu pod drzewami siedzi z dziećmi i wnukami? O! Coś rusza się pod krzakiem! Eee.. to jakiś ptak z pisklakiem. Ptak z pisklakiem, pisklak z ptakiem, biegną szybko za robakiem. Przeleciało coś nad płotem! Czy to krasnal samolotem? Nie! To ważka. Strasznie wielka! Przezroczyste ma skrzydełka. Oj! Za drzewem ktoś tak stuka. Pewnie krasnal wnuków szuka. Nie! To dzięcioł dziobem pukał i niechcący mnie oszukał. Kto tak pędzi w stronę norki? Czyżby krasnal z wielkim workiem? Nie! To przecież mysia norka, a przed norka mysz. Bez worka. Co tak brzęczy? Czy to mucha? Czy też krasnal radia słucha? Przeszukałam pół ogródka, nie znalazłam krasnoludka. Ale może, kto to wie, krasnoludek znajdzie mnie?

Rośliny Prychnął młody pęd do pędu: „Ja tu urosnąć mam z urzędu, A Pan mi się tutaj szwenda. Jakiś dziwny rodzaj pęda… Pan przeszkadza mi we wzroście, Niech Pan zwiędnie – będzie prościej. Pan mi listki w oczy wpycha, Ależ Pan się tu rozpycha! A jak kluczy, jak się plącze, Z Pana to naprawdę pnącze! Cóż Pan do mnie tył wypina? Patrzcie! Grozi mi roślina! Pan uwiera mnie korzeniem, Leży na mnie swoim cieniem. Pan mi sprzyja? To nieszczere, Pan tu robi karierę. Powiem szczerze, bez ogródek: Szybko zmieni Pan ogródek. Pan się śmieje? Ze mnie kpi? Pan chce ogród zabrać mi? Nigdy! Na to nie pozwolę! Raczej z Panem zwiędnąć wolę!”. Nawigacja wpisu

wiersze o ogrodach dla dzieci